Een snorhout is een aërofoon die bestaat uit een langwerpige, vlakke, meestal ovalen schijf waar aan het uiteinde, via een gaatje, een lang touw geknoopt is. Door het touw snel boven het hoofd rond te draaien, slingert het houten ovaal in een grote cirkel door de lucht. Bij deze snelle beweging produceert het instrument een laag zoemend gebrom. Het snorhout draait niet alleen in een grote cirkel rondom de uitvoerder, maar draait ook rond zijn as hetgeen juist zorgt voor de geluidsproductie. Het klanklichaam is vaak licht asymmetrisch waardoor het instrument makkelijker rond zijn as spint.
Een snorhout is volgens de organologische classificatie een vrije aërofoon, hetgeen inhoudt dat de trillende lucht die de klank vormt, zich niet in het instrument bevindt maar rond het lichaam van het instrument, dit in tegenstelling tot bvb de fluit waarbij de lucht, ook wel gebroken op de rand van het instrument, in het instrumentenlichaam een klank veroorzaakt.
Hoewel er geen echt muzikaal of ritmisch geluid geproduceerd wordt, kan de toonhoogte wel enigszins veranderd worden door sneller of trager rond te slingeren. Het snorhout varieert in grootte van 15-75 cm en is meestal gesneden uit hout. Andere materialen zijn steen, been en zelden ivoor. Soms wordt het vlak versierd door insnijdingen.
Snorhouten behoren tot de oudste muziekinstrumenten ter wereld. In de Steentijd werden al beenderen aan een touw gebonden en in de lucht rondgedraaid. Op Afrikaanse prehistorische rotsschilderingen wordt het snorhout eveneens afgebeeld, vermoedelijk in een rituele context. Het snorhout wordt wereldwijd aangetroffen en komt in Centraal-Afrika uitsluitend voor in besnijdenisrituelen waarbij het geacht wordt de stem van de geesten of de voorouders te zijn.
Dit instrumenttype is terug te vinden bij andere opnamen uit het audio archief die gemaakt werden bij de hierna vermelde Congolese volkeren, onder de volgende inlandse namen:
Nar'a kwei (Leele)
Bibliografie:
Discografie:
© KMMA